Ετικέτες
Το αντίο της ήθελε να το γράψει με έναν ακόμη τίτλο. Η μοίρα όμως είχε διαφορετικά σχέδια με την Πόλα Κίτσου να αποχαιρετά την ενεργό δράση με μοναδικό ενθύμιο από τη Σαντορίνη αυτό της τελευταίας της συμμετοχής σε ημιτελικό Κυπέλλου.
Λίγα λεπτά μετά την ολοκλήρωση της καριέρας της με βουρκωμένα μάτια στήθηκε μπροστά στην κάμερα της Nova και βρήκε τη δύναμη να μιλήσει. «Αυτή ήταν η τελευταία μου ευκαιρία για τον τελευταίο τελικό της καριέρας μου, αλλά η απειρία μας ως ομάδα, μας κόστισε. Ο Ηρακλής Κηφισιάς θα έχει στο μέλλον και άλλες ευκαιρίες για να τα καταφέρει.
Το άσχημο είναι ότι φέτος φτάσαμε τρεις – τέσσερις φορές στην πηγή, αλλά νερό δεν ήπιαμε. Όταν θα βγάλουμε ωριμότητα στο παιχνίδι μας, θα φτάσουμε σε τελικό και σε τρόπαιο. Ο Ηρακλής έχει το μεγαλύτερο ταλέντο από όλες τις άλλες ομάδες και γι’ αυτό είμαι τόσο αισιόδοξη», δήλωσε στην κάμερα της Nova. Όσο για το αντίο στα γήπεδα ως αθλήτρια, η 41χρονη λίμπερο, τόνισε:
«Μετά από περίπου 30 χρόνια στα γήπεδα, ήρθε η ώρα. Αυτό ήταν το τελευταίο μου παιχνίδι και έχοντας ζήσει όλη τη ζωή μου στα γήπεδα, δεν είναι εύκολο. Από αύριο, πεθαίνω και ξαναγεννιέμαι.
Έτσι είναι ο αθλητισμός, πάντα έρχεται το τέλος. Είμαι πολύ υπερήφανη για όσα έκανα στην καριέρα μου και αν γυρίσω τον χρόνο πίσω, έχω να ευχαριστήσω πολλούς ανθρώπους που πίστεψαν σε εμένα και με βοήθησαν, μου έφτιαξαν χαρακτήρα, προσωπικότητα και αυτό που είμαι. Ευχαριστώ την οικογένειά μου που μου στάθηκε και μου στέκεται σε όλες τις στιγμές».
Για την επόμενη μέρα: «Δεν μπορώ να φύγω εντελώς από τα γήπεδα, γιατί το βόλεϊ ήρθε και με βρήκε. Θέλω να συνεχίσω στον χώρο και να αλλάξω πολλά πράγματα. Έχω κάνει λάθη, αλλά κρατάω τις χαρές. Συνιστώ στα μικρά παιδιά να ξεκινήσουν να παίζουν βόλεϊ γιατί θα νιώσουν μεγάλες χαρές στη ζωή τους.
Εγώ όταν ξεκίνησα τον αθλητισμό, στα 15 μου πήρα ένα ζευγάρι παπούτσια από τον σύλλογο μου. Πλέον, κάνουμε επανεκκίνηση ως χώρα και ήρθε η εποχή που επιστρέφουμε σε αυτές τις καταστάσεις. Όσοι αγαπάνε το άθλημα και όσοι θέλουν να δουλέψουν γι’ αυτό, χωρίς χρήματα, τα οποία… μας τελείωσαν, θα μείνουν εδώ. Εγώ θα είμαι εδώ για να προπονώ τα νέα κορίτσια».
Ένα είναι το σίγουρο. Με την Κίτσου θα ασχολούμαστε μια ζωή στο βόλεϊ. Πότε στην άμμο, πότε στην σάλα και πλέον σε λίγο καιρό ως προπονητής…
Το παραπάνω κομμάτι δημοσιεύθηκε στο novasports.gr, ενώ αυτό που ακολουθεί είναι από το dete.gr και δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο του 2011, όταν η Κίτσου είχε ήδη αποσυρθεί από το beach volley, στο οποίο θεωρείτο κορυφαία Ελληνίδα αθλήτρια και ήταν πλέον προπονήτρια, ενώ ήταν ακόμη ενεργός αθλήτρια στο βόλεϊ σάλας.
ΠΟΛΑ ΚΙΤΣΟΥ: Η κορυφαία αθλήτρια του beach volley
Γεννήθηκε: Στις 31 Μαρτίου του 1972, στην Αθήνα
Γονείς: Σταύρος και Άννα
Αδέλφια: Τηλέμαχος και Παναγιώτης
Πρώτη δουλειά: Σε φαρμακείο ομοιοπαθητικής
Γειτονιά που μεγάλωσε: Στον Άλιμο
Σχολεία που πήγε: Θουκυδίδειο
Απεχθάνεται: Το ψέμα
Την εξοργίζει: Η αλαζονεία, η υπεροψία, η ψευτιά και η υποκρισία
Λατρεύει: Την οικογένεια, την απλότητα και την ταπεινοφροσύνη των ανθρώπων. Αγαπάει πολύ τα ζώα
Απολαμβάνει: Τη στιγμή της καθημερινότητας
Τι κάνει σήμερα: Είναι προπονήτρια στο volley και beach volley σε τμήματα υποδομών και ενεργή αθλήτρια στο άθλημα της πετοσφαίρισης
ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ
Άθλημα: Βeach volley
Σχολικό μάθημα: Χημεία
Ομάδα: Εθνική Ομάδα
Ίνδαλμα: Kirali
Προορισμός: Μονεμβάσια
Χρώμα: Κόκκινο
Αριθμός: 11
Φαγητό: Αστακομακαρονάδα
Μουσική: Ελληνικά
Ταινία: «Το φάντασμα της όπερας»
Γυρίζει όλη την Ελλάδα μαζί με τους συναθλητές της για να διαδώσει το beach volley. Έτσι, στο πέρασμά της από την Αχαΐα, στο πλαίσιο του προγράμματος «Μάθε beach volley» επισκέφθηκε και την περιοχή της Κ. Αχαΐας την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη, μας δόθηκε η ευκαιρία ώστε μία από τις κορυφαίες Ελληνίδες βολεϊμπολίστριες να αποκαλυφθεί στο «Face Control» του «Κόσμου» και να ξεδιπλώσει τη δική της ιστορία. Σήμερα είναι προπονήτρια στο beach volley και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ονόματα στο χώρο. Αγάπησε το άθλημα από μια τυχαία επίσκεψη σ’ ένα τουρνουά. Ο έρωτάς της για το σπορ φάνηκε αμέσως. Αντί για βόλτες με τις φίλες της ηλικίας της, προτιμούσε να μπαινοβγαίνει στα γήπεδα αφιερώνοντας ατελείωτες ώρες στην προπόνηση…
Τι θυμάσαι από τα παιδικά χρόνια; Περίγραψέ μας τις κυριότερες εικόνες που σου έρχονται στο μυαλό από τη γειτονιά, τους φίλους και την οικογένεια…
Θυμάμαι τα απίστευτα παιχνίδια στη γειτονιά με τα παιδιά. Ήμασταν σα μια οικογένεια… οι αγαπημένες μας γιαγιάδες να μας κυνηγούν να μας ταΐσουν και εμείς να λυσσάμε στο παιχνίδι. Έκλαιγα κάθε φορά που ήταν να πάμε διακοπές διότι θα έχανα τους φίλους μου και το παιχνίδι μου. Η αγαπημένη γιαγιά, η Πόλα, κάθε Παρασκευή μόλις επέστρεφα από το φροντιστήριο μού υπενθύμιζε ότι οι άσπρες μου εμφανίσεις για τα παιχνίδια του Σαββατοκύριακου ήταν διπλωμένες στην αθλητική μου τσάντα. Κάθε φορά που της πήγαινα μία φωτογραφία μου με ρωτούσε πότε θα έρθει στο γήπεδο να με δει και της απαντούσα: «Όχι, ακόμα δεν είμαι καλή». Τελικά, έγινα καλή, αλλά η γιαγιά Πόλα είχε «φύγει». Έτσι, της αφιερώνω τα πάντα…
Πώς ήταν η Πόλα ως παιδί και ως αργότερα ως έφηβη;
Ίσως ένα παιδί που ήξερε από μικρή ότι θα γίνει αθλήτρια… Το αγοροκόριτσο της γειτονιάς και ο ηγέτης των παιχνιδιών. Ως έφηβη, αντί να πηγαίνει με τις φίλες της βόλτες, προτιμούσε να είναι στα γήπεδα και να προπονείται…
Πότε και γιατί σκέφτηκες για πρώτη φορά να ασχοληθείς με το beach volley και τι θυμάσαι από την πρώτη επαφή με το άθλημα;
Το 1992 μια βόλτα στο Παλαιό Φάληρο, όπου γινόταν τουρνουά beach volley 3×3. Όταν ολοκληρώθηκε το τουρνουά, μπήκα μέσα στο γήπεδο να παίξω… Αυτό ήταν μόνον η αρχή…
Μέχρι πέρυσι αγωνιζόσουν μέσα στα γήπεδα, αλλά φέτος δίνεις τη «μάχη» από τη θέση τής προπονητού. Πόσο δύσκολο ήταν το μεταβατικό στάδιο, αφήνοντας την άμμο και περνώντας σε αυτό το επίπεδο;
Δεν ήταν δύσκολο για εμένα… Το αγωνιστικό μου κομμάτι και οι αγωνιστικοί μου πόθοι ήταν καλυμμένοι, έτσι δεν μου λείπει. Ίσα – ίσα γεμίζω απόλυτα με τον τρόπο που βρίσκομαι μέσα στην άμμο… δίνοντας απλόχερα εμπειρία 20 χρόνων…
Αληθεύει ότι αυτή η αλλαγή συνοδεύτηκε και από έντονα συγκινησιακό κλίμα, ακόμα και κλάματα;
Είναι κάτι που ακόμα δεν μπορώ να περιγράψω. Τόσο έντονα συναισθήματα, τα οποία δημιουργήθηκαν από τα κλαμένα πρόσωπα των φίλων και ανθρώπων που άκουσαν την αποχώρησή μου. Ενώ οι τίτλοι του τέλους είχαν έρθει για εμένα, δεν άντεξα την αληθινή αγάπη όλων των ανθρώπων που ήταν εκεί. Πραγματικά, εύχομαι κάθε αθλητής να ζήσει αυτή τη στιγμή στην αθλητική καριέρα Είναι η απόλυτη αθλητική αποκορύφωση.
Το «Μάθε Beach Volley» είναι ένα πρόγραμμα που έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια. Πόσο όμορφο είναι για εσάς να διδάσκετε αλλά και πόσα πρέπει να στερηθεί κάποιος από εσάς για να εφαρμοστεί πλήρως το πρόγραμμα;
Το «Μάθε Μπιτς Βόλεϊ» θεωρώ ότι είναι ένα πρόγραμμα που δίνει την ευκαιρία σε έμπειρους αθλητές να διδάξουν τα μυστικά του αθλήματος σε μικρά παιδιά και παράλληλα να παίξουν και να διασκεδάσουν μαζί τους. Μαζί με τη Βάσω Καραντάσιου και άλλους αθλητές ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους και πραγματικά νιώθουμε πολύ χαρούμενοι για αυτό που κάνουμε. Η Lipton ice tea έχει καθιερώσει αυτό το πρόγραμμα τα τελευταία τρία χρόνια και πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να φτάσουμε και στην πιο απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας για να προβάλλουμε και να διαδώσουμε το Μπιτς Βόλεϊ.
Το χειμώνα είσαι προπονήτρια στο βόλεϊ σάλας. Αν έπρεπε να επιλέξεις ανάμεσα σε αυτό και στο beach volley, ποιο θα προτιμούσες;
Το κάθε άθλημα από μόνο του έχει ξεχωριστή θέση μέσα στην καρδιά μου. Δεν μπορώ να διαλέξω ένα από τα δυο… Αυτό, όμως, που λέω σε όλους τους αθλητές μου είναι ότι το κάθε άθλημα θέλει το χρόνο του και το χώρο του. Πρέπει να γίνονται ξεχωριστά και με πρόγραμμα…
Σκέφτεσαι τη δημιουργία οικογένειας ή αλλιώς το γάμο;
Βρίσκομαι σε μία φάση ζωής τόσο δημιουργική και έντονη που δεν μπορώ να σκεφτώ το γάμο και την οικογένεια…
ΚηφισιώτικαΝέα 